Zoals vele van jullie weten, woon ik sinds dat mijn relatie is beëindigd met de vader van Damian in de camper.
We zijn 2 jaar geleden voor een aantal maanden naar Spanje geweest, de blog daarvan zal ik nog moeten schrijven, maar zal zeker op korte termijn online komen te staan!
Momenteel vertoeven we in Zuid Frankrijk, in de omgeving van Alrance, dat ligt 2 uurtjes van Montpellier vandaan.
Ik ben hier gaan werken als camping beheerder bij een bedrijf die gespecialiseerd is in het verhuren van vakantie tenten, bungalows en stacaravans.
Er word van mij verwacht dat ik alle mensen die hier hebben geboekt, ontvang en hun tent wijs, inventaris compleet heb ik gericht en schoongemaakt in de tent. En deze check ik ook met de gasten bij aankomst.
Ik ben het aanspreekpunt als de gasten toch iets missen of vragen hebben, boek eventueel nachten bij, houd zelf een planning en borg bij. En informeer ze over wat je hier allemaal kunt doen in de omgeving.
Voor ons een ontzettend fijne tijd, ook al heb ik weinig gasten voor mijn organisatie waar ik voor ben, vermaken we ons hier heel goed.
En eigenlijk droomde ik altijd al van La Dolce far Niente.. De kunst van het niks doen.
Maar op één of andere reden werd ik onrustig en verveeld. Ik denk ook dat dat komt omdat we uit Nederland komen, waar de tijd naar mijn idee nooit meer stilstaat. En de dagen voorblij vliegen, je te weinig tijd hebt om überhaupt na te denken wat je eigenlijk wilt in je leven, omdat de maatschappij te snel aan je voorbij gaat en als je wel wilt stilstaan je gauw wordt volgestampt met een paar medicijnen zodat je weer door kan en niet hoeft te luisteren naar dat je lichaam eigenlijk al heel lang stop zegt.
Afijn, we zijn dus in Frankrijk op de camping en we vullen meestal onze dagen met een beetje zwemmen, suppen, rond fietsen en kajakken.
Ik heb wel eens slechtere baantjes gehad moet ik je vertellen.
En ondanks dat, was ik in het begin toch een beetje negatief ofzo, omdat je altijd een bepaald beeld hebt van iets waar je naartoe gaat. En uiteindelijk is het helemaal niet wat je had verwacht.
Het meest jammere vind ik dat er hier weinig gasten zijn via mijn organisatie en dat betekent ook weinig Nederlandse mensen.
Aan kinderen niks tekort hier en ook de mogelijkheden voor kinderen niet.
Het is een echte Franse camping, met een standaard zwembad zonder poespas en gekkigheid. Geen helemaal over de top fancy animatie team en of andere houd me kind bezig terwijl ik vakantie vier attributen.
Een heerlijke prachtige plek, in een klein dorpje. Met vooral rust en ontspanning. Precies wat ik nodig had na al die jaren stress en ellende!!
Voor nu mijn eerste blog genoeg geschreven !
Laat je me vooral weten wat je ervan vind?
Frankrijk 2024 vervolg deel 1
Zo ons avontuur in Frankrijk moesten we een tijdje wennen! Maar nu we hier zitten, we opstaan wanneer we eigenlijk uitgeslapen zijn en een beetje onze draai hebben gevonden is het eigenlijk zo slecht nog niet.
Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik wel steeds meer de drang krijg om weer op pad te gaan. Er is hier namelijk zo´n oase aan rust, dat zelfs de mogelijkheden voor uit eten bijvoorbeeld gauw uitgezocht bent, haha. Het is hier goed afgelegen!
De dichtstbijzijnde supermarkt die nog een soort van betaalbaar is, is met de camper al 45 minuten rijden.
Voor mij best een hele onderneming. En dat weerhoud me eigenlijk ook wel om ook andere dingen te ondernemen. Omdat je gewoon minimaal een uur moet reizen om ergens te kunnen komen!
En dan is een uur rijden nog niet zo heel erg, maar de bergweggetjes, die gaan alleen maar in haarspeldbochten en 10% dalen en klimmen. Word je met zo´n grote camper als wij hebben snel zat!
Damian was jarig 16 augustus, dit was de gekste verjaardag die we tot nu toe hebben gehad. En voelde eigenlijk ook niet als jarig zijn.
Ik had wel een taart gebakken, gelukkig kwamen er Nederlandse gasten mij psychisch ondersteunen, alsof ze het aanvoelde dat ik het toch een beetje moeilijk had. En zij hebben samen met mij de taart gemaakt en de versiering opgehangen!
Echt weer dankbaar dat er nog steeds van die mooie mensen op de wereld zijn!
Damian zijn verjaardag cadeau was natuurlijk onze nieuwe familielid, Tijgertje de kat.
Tijger hebben we bij een boerderij hier verderop vandaan, de eigenaar die wist niet dat ze een kat had, of überhaupt een nestje. En met het weghalen van de stro balen in de schuur kwamen ze erachter. En ook dat de moeder was weggelopen.
Ik had via een franse marktplaats deze advertentie gevonden en ben gelijk gaan berichten. De volgende dag zijn we gaan kijken en hebben we Tijgertje uitgezocht.
Damian was natuurlijk en is nog steeds ontzettend blij met de kat. Hij is echt onwijs lief en ondeugend.
De eerste 3 dagen waren een beetje aanpoten, maar na die dagen wel gewoon zindelijk en wist gelijk waar z´n plekjes waren voor eten en poepen.
Nu nog geen eens 2 weken verder loopt hij al los hier op de camping en speelt een beetje buiten rond de camper.
We hebben ook een speciale tas gekocht voor hem als we ergens naartoe gaan hem mee kunnen nemen. Maar meestal zit die gewoon op mijn schouder en is de tas alleen voor echte dutjes.
We gaan overigens de verjaardag van Damian en mij vieren als we terug zijn in Nederland, nog geen idee wanneer dat zal zijn. Dat ligt aan een aantal factoren. (ik ben zelf de 25e jarig.)
Het seizoen loopt eigenlijk al een beetje ten einde, wat ik op zich best jammer vind, want mijn drang naar weer een ander baantje, want ja, ik moet toch ook ergens mijn geld vandaan halen, heb nog steeds geen geldboom gevonden helaas.
Vandaag kreeg ik ook nog een telefoontje van de organisatie waar ik voor werk, of ik een andere camping hier 2.5 uur verderop wil inpakken en inventaris checken en compleet maken.
Misschien is dat ook nog wat, word vervolgt!
Frankrijk 2024
Zoals vele van jullie weten, woon ik sinds dat mijn relatie is beëindigd met de vader van Damian in de camper.
Reactie plaatsen
Reacties
Heerlijk! Wat goed dat je nu eens heerlijk in de verveling terecht komt. Tijd om stil te staan, wat wil je in dit leven? Goed bezig!!
Dikke zoen